Suffen

Maandag, eerste dag van de week. Voor de ene een leuke dag voor de andere wat minder. Voor vele vandaag hier in het dorp toch de mindere kant denk ik, braderijweekend was weer een succes. Ieder jaar het laatste weekend van de maand juni staat dan gans het dorp op stelten. Winkels zetten kraampjes op, reuze grote kermis, hapjes, drankjes, fuiven en feesten in het midden van de winkelstraat. Van her en der komen vrouwen, mannen, kinderen hier hun hartje ophalen.  Leuk kan je denken, maar ik heb dit jaar bedankt. "Het beest" besliste dat ik toch maar beter thuis bleef.
 Misselijk, hoofdpijn en doodmoe belande ik vrijdagavond in mijn zetel. Toen besloot ik toch maar eens te zondigen en een goeie straffe  pijnstiller te nemen, de hoofdpijn had lang genoeg geduurd, met alle gevolgen van dien. Na 7 weken geen pijnstiller s meer te nemen dacht ik er niet aan van maar een helftje in te nemen. Nee nee de ganse pil ineens. Suf, zo suf als je je maar kan bedenken, maar de hoofdpijn was verdwenen. Goed zo, dus heb ik een gans weekend gesuft. Gelukkig vind ik suffen zalig!
 Deze maandagmorgen, wie was er weer, de hoofdpijn. Dat hou je toch niet voor mogelijk. De weg blijft lang, moeilijk en pijnlijk. Maar waar een wil is is een weg, de wil is er, de juiste weg moet ik nog vinden. 

Teek

Toch maar even een blogje wijden aan de oorzaak van alle ellende, de teek.
Teken zijn geleedpotige parasieten die behooren tot de spinachtigen. Ze hebben ook 8 poten maar maken zich verschillend door geen duidelijke scheiding tussen kop en achterlijf.  Teken leven van het bloed van gewervelde dieren, ze bijten zich vast in de huid en laten na deze bloedmaaltijd, die enige dagen kan duren,zich vallen. Teken zijn ziekteoverdragers daarom ook vector genoemd.
Er zijn verschillende soorten teken maar de enige die de ziekte van lyme kan overbrengen is bekend als schapenteek. De veroorzakers van lyme zijn spirocheten, spiraalvormige bacteriën die vooral bij muizen en egels te vinden zijn. De teek wordt besmet met het bloed dat hij bij deze dieren opzuigt.
Een niet met bloed volgezogen teek is slechts een paar millimeter groot, de meeste hebben de kleur zwart of bruin. In volgezogen toestand kan de teek een paar cm groot worden. De vrouwtjes kunnen tot 624 maal hun eigen gewicht opnemen aan bloed. 
Een tekenbeet is niet pijnlijk omdat er in het speeksel van de teek een verdovende stof zit die eveneens bloedstolling tegengaat. Deze zorgt ervoor dat de teek kan blijven bloed zuigen. 
De teken scheiden een soort lijmstof uit zodat ze zich na het in de huid boren goed vastzetten.
De teek kent net als alle ongewervelde dieren verschillende levens, stadia die na vervelling veranderen.
Als de jonge teek uit het ei kruipt (larve) heeft deze teek 6 ipv 8 poten. Ze kruipen dan op een grasspriet op enige hoogte en wachten af tot ze zich op een gastheer kunnen vastzetten. Ze zuigen zich vol, vallen eraf en vervellen. Een teek in larvestadium kan geen ziektes overbrengen. Dan vervellen ze zich en ontwikkelen 2 extra poten, dit stadium ( nimf). Deze teek herhaalt het hele zuigverhaal en vervelt voor een tweede keer, daarna is de teek volwassen. De vrouwtjes zuigen zich helemaal vol en zetten dan de helft van hun lichaamsgewicht om in duizenden eitjes. Dan sterven ze.
Teken gaan extreem zuinig om met hun energie zodat ze een jaar zonder voedsel ( bloed) kunnen. Sommige soorten wel 5 jaar. 
Preventief kan de mens een insectenwerend middel dat DEET bevat gebruiken . Deze stof verstoort de reukzin van de teek zodat het zijn gastheer niet meer kan vinden. 

Voor een teek te verwijderen is het van belang dat de teek niet wordt beschadigd, dus niet trekken of draaien, niet pletten, samenknijpen.Hierdoor kan de maaginhoud van de teek in het bloed van het  menselijk lichaam komen waardoor het besmettingsgevaar veel groter wordt.  Het enige middel voor dit vies beestje te verwijderen is een tekenpincet of tekenlepel.

Ik ben 25 jaar geleden besmet geraakt door een gelijkaardig beestje. Hoe meer ik erover lees hoe meer ik het een vieze aandoening vind. Wie weet waar heeft " mijn" teek de besmetting opgelopen, op een muis, rat, misschien wel op een vleermuis?


Fieso

vrijdagdip & Rituals

Vrijdagmorgen, na 2 weken onophoudelijk hoofdpijn te hebben ondergaan, besloot ik vanmorgen om mezelf even te verwennen. Werken kan straks nog, eerst even met de trein naar t stad( er is voor mij maar één stad en dat is Antwerpen), station uit, Keizerlei op, verder en dan kom je aan mijn favoriete winkel van Rituals.
Iedereen heeft zo zijn eigen persoonlijke favorieten en kleine rituelen, de mijne kan je daar vinden.
Winter of zomer, bij de eerste stap dringt de geur van lente het ganse jaar bij je binnen en het personeel is super behulpzaam.
Rituals is het walhalla voor mannen en vrouwen die hun lichaam graag verwennen. Deze winkel vol lichaamsprodukten en aanhangers ervan verkoopt enkel en alleen hun eigen merk. Rituals als merknaam wil benadrukken dat het belangrijk is om je lichaam ritueel te verzorgen en te verwennen. De produkten (niet getest op dieren) variëren van mannen tot vrouwen, van body scrubs tot handen scubs, body lotions, geurstokjes, wasgel, shampoo, geurkaaarsen, zepen, scheerschuim, badolie, deo, zonneprodukten en conditioners.
De geuren zijn een ongelooflijke ervaring en je geraakt eraan verslaafd ; fresh fig & rice milk, holy basil & fresh mint, organic rice milk & cherry blossom en véél meer!
Bij Rituals verkopen ze ook handdoeken en badgerief. Verslavend!
Met een zak(je) vol spulletjes en een lege bankkaart snel ik terug naar mijn trein.
Voor nog steeds met dezelfde hoofdpijn na mijn middagpauze terug aan het werk te gaan.
Dat is weer dat kleine geluk dat eventjes in mij bovenkomt.
Met de foute 128 van Q music geraak ik mijn laatste werkdag van de week wel door. Muziekje wat harder en verder gaan, even helemaal vergeten hoe hatelijk ik "mijn beest" vind.

Suiker

12 maanden geen suiker meer, t klinkt nog steeds als een erge straf in mijn oren. Om me dan toch een beetje moed te geven heb ik een uitgebreid verslag gekregen waarom suiker voor niemand goed is, ziek of niet ziek, verbannen deze handel!
Bij de naam suiker denk ik dan op de eerste plaats aan snoepgoed, heel duidelijke suikers, zichtbaar, tastbaar. Koekjes, ijsjes, van dat lekkere gekleurde snoepgoed, zoet of zuur. Als ik nog maar denk aan dat ene marktraam met het verste snoep ooit gegeten loopt het water me al in de mond.  Maar dat is voor mij voorlopig ( nog 11 maanden) verboden terrein.  Nu ik toch wat meer geinformeerd ben hier en daar naar dat geraffineerde goedje vraag ik me af welke ouder geeft z'n kind deze rommel. Jaja ik zeg het goed rommel voor je lijf.
Zonder dat we het beseffen stoppen we onszelf vol met dit goedje. Brood, tomatenketchup, het is te gek om op te noemen waar ze allemaal suiker indraaien, nu ik elk etiket in de supermarkt omdraai sta ik vaak verbaasd te kijken. Vanwege de smaak is suiker een geliefde toevoeging maar het werkt voor de fabrikanten ook als conserveermiddel en voorkomt dat schimmels zich nestelen in voedingsmiddelen.
Suiker is een plakkerig goedje dat onmiddellijk in je bloed wordt opgenomen omdat je lichaam er verder niets mee kan doen. Het zijn " lege" calorieen. 
Suikers in groenten en fruit zijn ook suikers maar wel natuurlijke suikers, die ervoor moeten zorgen dat mijn suikerpeil op punt blijft. 
 Over suiker zijn er bergen vol boeken geschreven, maar de conclusie is voor iedereen hetzelfde, blijf eraf!  
De verschijnselen om af te kicken zijn enorm lastig, hoofdpijn, hoofdpijn en nog eens hoofdpijn. 
En dat alleen van suiker! 

Vanavond spelen onze Rode Duiveltjes weer, niet dat ik zo fanatiek ben, ik ga niet met dingen gooien als ze slecht spelen, niet roepen als ze goed spelen,  gewoon met mijn watertje rustig op de sofa met de hond aan mijn voeten genieten van het belg zijn! 






Fieso

Dankwoordje

Het is haast niet te geloven, het is gewoon al eind juni. Bijna de helft van 2014 zit er al op, de tijd vliegt! Juni is altijd een van mijn favoriete maanden geweest, omdat het voor mij symbool staat als bijna-vakantie. Ik krijg dan echt van die blije kriebeltjes in mijn buik. Toen ik nog op school zat dacht ik altijd “nog een paar weken en dan begint de zomervakantie”. En nu jaren later, word ik nog steeds blij van de maand juni.
Gisteren, zo'n toch-nog-niet-zo-warme juni- avond zat ik te denken hoe het toch zover is kunnen komen met die ellendige Belgische geneeskunde. Zij hebben hier mede schuld aan, aan deze rotsituatie waarin ik me bevind. 
 Mevrouw Onkelinx, minister van volksgezondheid, waarom luistert u niet naar deze schreeuw van mensen die geholpen willen worden. Jaren heb ik van de ene dokter naar de andere gelopen, testen en nog eens testen voor uiteindelijk zelf de juiste conclusie te moeten trekken. Waarom, gewoon omdat er in dit kleine landje geen testen worden gedaan op chronische lyme. Op een terugbetaling moet je al helemaal niet rekenen. Dokters zijn onvoldoende op de hoogte van de symptomen en behandelingen. Zo worden mensen als ik van het kastje naar de muur gestuurd en nog s terug. Hier moet dringend een nieuwe koers gevaren worden. 
Al deze mensen die ik nu als mede schuldige aanwijs zouden eens een week moeten voelen wat "wij"voelen, daarbij zelfstandig zijn en op geen tussenkomst moeten rekenen.  
Ze zouden wel snel anders spreken of te minste spreken. 
Maar de grote schuldige was natuurlijk de teek van 25 jaar geleden.
Bij deze dank hiervoor!  

Fieso

Klein geluk

Een voet, een stap, andere voet, nog een stap. Langzaam kruipt de dag samen met mij verder. Moe, lastig en vooral futloos dool ik wat rond. Gelukkig heeft mijn vooropgesteld werk het goed met me voor en geraakt alles netjes op tijd klaar.
Dag 36 en nog geen greintje beterschap te merken, volgens de dokter alles in orde en geduld is een mooie boodschap. Ik was verwittigd eerst zieker daarna gezonder. Maar zoals ik eerder al zei geduld is niet aan mij besteed. Bij deze hele narigheid komt nog eens bij dat er natuurlijk meer is in mijn leven dan mijn gezondheid. Mijn geduld wordt zodanig op de proef gesteld dat ik ook tegen andere raar ga reageren. Tekstberichtjes, mails wat krijg je allemaal binnen per dag. Vroeger was het op automatische piloot iets terug sturen, nu is het heel doordacht, eerst nadenken voordat er weer op de verzendknop wordt gedrukt en er later sorry moet gezegd worden. Andersom is het natuurlijk ook zo, als ik van de andere kant iets krijg waar ik van denk.....tttsss... moet het gezegd worden. Vroeger kon ik al eens op de knop wissen drukken nu gaat het pijlsnel terug, met natuurlijk alle gevolgen vandien. 
Toch sta ik ervan versteld hoeveel keer er gevraagd word " hoe gaat het met je", " lukt het daar" en net van mensen waar je het niet van verwacht, dat noem ik nu klein geluk.
En van dat kleine geluk word ik het gelukkigst, geen idee waarom, maar groot geluk is niet aan mij besteed.
Nu mag mijn wereld op dit moment een puinhoop zijn, als ik goed kijk is er altijd wel wat geluk te vinden, klein geluk misschien, maar wie het kleine niet eert..............................


Wat is jullie kleine geluk? 

Fieso 

Voetbalgekte

Dinsdag de 17e, mooie dag om de Algerijnen te verslaan. Dat is bij deze gebeurd. Ik ben geen voetbalfan, en na deze wedstrijd bekeken te hebben weet ik weer waarom, er is geen bal aan. ( klinkt goed). Ze zijn goed begonnen, na 12 jaar afwezig te zijn geweest rekenen ze zich meteen weer tot favorieten. Vandaag hebben ze zich al een heel heel klein beetje bewezen op het gras. Ze hebben gewonnen, met hoeveel of hoe maakt geen verschil. 

Winnen is de boodschap en dat hebben ze gedaan!

In tegenstelling tot mezelf, ik heb nog niet gewonnen. bijlange niet. 
Zoals ik eerder al zei zit mijn hoofd vol rommel en die rommel zorgt voor ruis op mijn interne lijn. Komt het door de medicatie, de andere voedingsgewoonten, wie zegt het mij? De ruis gaat niet weg, ze begint te zoemen ondertussen. Ik denk en denk en denk teveel, niet dat ik tijd heb om te denken en bewust denk, maar mijn interne lijn neemt geen rust. Hij blijft draaien 24 uur rond.
 Net lang genoeg om nerveus rond te lopen. Degene die ons, de mens, of tenminste mij ontworpen heeft is echt één knop vergeten, de rust knop. De rust die ik een paar weken geleden begon te krijgen is met de noorderzon verdwenen. De schuldige aan dit verhaal ben ikzelf, ik weet het, ik kan niet loslaten.
 Nieuw puntje op de agenda, leren loslaten!! 

Fieso

verslaving

Vandaag wil ik het hebben over de labello verslaving. De vette plakkerige  stiftjes die je te pas en te onpas op je lippen smeert. Jaja je leest het goed, het heet een verslaving.
Je lippen insmeren met zo'n vettig stiftje is net zoals roken, je kunt het niet af en toe doen. Je doet het of je doet het niet. Zodra je ermee begonnen bent is er geen weg terug, je blijft smeren. Al wil je nog zo graag stoppen, het lukt niet. Je lippen blijven droog. Verslavend dus!
En dat vinden ze bij Labello natuurlijk goed, ze verdienen er mee.  Met onze arme, droge lipjes zijn ze schatrijk geworden.
Ik las dat er verslavende ingredienten zouden inzitten, ik geloof er niets van. Deze verslaving zit tussen je oren net zoals iedere andere verslaving. En als ze tussen je oren zit kun je ervan af geraken, alleen hoe?
We gebruiken het omdat we droge lippen hebben en dat is niet fijn. als ze droog zijn, springen ze en dat is al helemaal niet fijn. Het ziet er ook niet uit. Droge lippen kan  diverse oorzaken hebben maar één daarvan is de lippenbalsem zelf. Omdat je ze insmeert, drogen ze juist sneller uit, omdat er vaak een lekker smaakje aanzit ( de roze smaakt naar snoepkersen) likken we vaker aan onze lippen. Dat doen we ongemerkt. We likken, ze drogen, we likken, ze drogen en zo gaan we maar verder met als gevolg uitgedroogde lippen. Dus smeren we Labello.  Wat een cirkel is dit!
We moeten ervan af dus de enige mogelijkheid is ons smeergedrag te veranderen. Geen twintig keer per dag maar nog 10 keer, de volgende week nog 5 en zo komen we er stilaan van af.
Tot het  windje waait of de zon te fel schijnt en dan halen we ons Labello parelmoer roze stickje weer boven.  Op die ene keer keer meer of minder komt het niet aan!!
Hoe menselijk toch? 

Poeh en Knorretje

Welke dag is het vandaag? 

vraagt Poeh

Het is vandaag,

piepte knorretje

Mijn lievelingsdag,

Zei Poeh

Doorzetten

Vier weken geleden verplichte de dokter mij om "gezond " te gaan leven. Eten als basisbehoefte en niet meer als een gezellig onderonsje. Zoveel weken later stel ik mij toch de vraag, hoe komt een mens aan die wilskracht, dat doorzettingsvermogen voor deze 365 dagen  tot een goed einde te krijgen?
Ik hoor het vele onder jullie denken, och zo moeilijk kan het toch niet zijn, maar waarom doet niet iedereen het dan, als het zo simpel is. Iedereen wil toch een gezonde geest in een gezond lichaam. Waarom nemen we op 1 januari ieder jaar opnieuw zoveel goede voornemens en is onze wilskracht na een paar heldhaftige dagen weer verzwakt en verslapt? 
Zelfdiscipline, voor mij tot over 4 weken vrijwel onbekend. Wilskracht is zoals een spier die je kunt trainen zodat hij sterker wordt kreeg ik te horen. Als je wil kan je het, je bent een vechtertje.  Letten op je gedachten en gevoelens. Ik besef dat dit echt moeilijk is en troost mezelf ermee dat het voor de goede zaak is, maar toch.
 Soms mag je zelfmedelijden hebben vind ik, zo kan je jezelf ondersteunen op moeilijke momenten, maar voor de buitenwereld blijf ik lekker stoer. 
Ik ben dan nog helemaal geen geduldig mens, dus soms verlies ik inderdaad ook mijn zelfbeheersing zodat de chocolade heel dicht bij is, maar de hap heb ik er tot nu toe nog niet ingezet. 
Geduld is bitter maar de vruchten zijn zoet, is een gekende uitdrukking. 
Vandaar dat ik al heel vaak zurige vruchten heb gekregen.
 Hopelijk zal uit deze therapie voor mij een goede portie geduld komen!

Fieso

Hebbedingetje

Daar ligt hij dan te blinken, mijn nieuwe hebbedingetje, een paar honderd bladzijde, dik te wachten om verslonden te worden.  Dat heb je met een nieuwe schrijver, je leest de eerste, en de volgende 5,6,7 wachten ongeduldig op hun beurt. Wat schreef ik weer een paar blogs geleden....Me-time....juist, blijkbaar leuk in theorie maar in de praktijk is het heel wat anders. Tijdens de werkuren mag ik van m'n baas geen me-time hebben. Ik kan best streng zijn voor mezelf. Dan komt dat kijvend vingertje boven en weet ik genoeg.  
Boeken hebben voor mij vaak van die onzichtbare handjes die langs de zijkant uit het boek kruipen en elke keer als ze mij zien beginnen wuiven, hier ben ik, hier lig ik. Komaan lees mij....lees mij nu. Ongeduldige dingetjes die boeken van mij. Als je ze dan nog negeert  beginnen ze te roepen met een stemmetje dat ik alleen hoor ( zoals de chocolade in de koelkast) tot je ze dan maar vastneemt en hun zin geeft. 
 Engel van Toni coppers, zeur nog maar de rest van de dag, morgen ga je eraan geloven. 

Vrijdag de 13 de, zou voor onze noorderburen een mooie dag zijn om de Spanjaarden te verslaan.Wat op papier haast onmogelijk lijkt. Spanje heeft een heel goed team, een geoliede machine bijna. Spanje is een klasse beter dan oranje, maar das op papier en op papier win je geen wedstrijden, het zal op het gras moeten gebeuren.  Ik ben al helemaal geen oranje fan ( heeft alles met mijn werk te maken) maar alleen voor vandaag Hup Holland hup!! 

Een vriend deel 3

Er is altijd wel iemand die aan je denkt,
en die waar je ook gaat vreugde in je leven schenkt.
Die kent de dingen die jou raken,
en die in moeilijke tijden beseft wat jij door moet maken.

Die weer licht brengt in jouw hart,
die je aanzet om door te gaan en te werken aan een nieuwe start.
Die weet wat jij verdiend,
geluk, hoop en liefde, die iemand is je vriend!!

Fieso

Even doorslaan

Een suikervrij bestaan, bijna vier weken, mist zn uitwerking op mijn humeur zeker niet. Af en toe doorslaan en eens flink over de rooie gaan kan allemaal. Ik geef het helemaal toe en minimaliseer mn boosheid helemaal niet. Ik hoef niet echt een grote reden te hebben om in roepen of tranen uit te barsten. Het komt er gewoon uit zoals die hagelbui vorig weekend. Op het onverwachts zodat iedereen soms met verstomming is geslagen. Meestal komen ze dan af met van die sussende woordjes, ik kan op zon moment maar één ding bedenken Bol het af!! Er helpt geen woord of daad op dat moment.....een koekje of een snoepje misschien een sigaret, maar ah ja dat mag niet nee. Bescherm dus jezelf en maak je uit de voeten. 

Het kan moeilijk zijn op  deze emotionele rollercoaster te rijden, maar ik weet het gaat even snel over als het gekomen is.  Steek het maar op dat " beest" in mij, dat lelijk ding dat weer rustig aan het slapen is, lekker gezellig in één of ander hoekje, te bedenken wat de volgende frats gaat zijn die hij wil uithalen. Maar vergis je niet ventje, ik ben voorbereid en dag na dag leer ik je beter kennen. Zodat je binnenkort nog weinig kans gaat hebben op kuren.  

Zoals Barack Obama zo mooi kan zeggen " Yes We can" .

Wees daar maar zeker van!

Fieso

Nicole

Nicole Kidman, ik zag je in een wip passeren op de cover van een tijdschrift. Wat heb jij  gedaan met jouw gezicht, je vel zo strak getrokken met elastiekjes?  Gelukkig kijk ik niet veel films en zie ik dat gezicht niet vaak. Zo strak getrokken dat elke expressie is verdwenen. Jouw gezicht is een masker geworden. Dodelijk voor een actrice, die moeten het juist hebben van expressie. Acteren doe je voor een groot deel met je gezicht. Mooi of lelijk, karakterkop of niet, je gezicht moet er zijn.
Lang geleden was je een mooie natuurlijke vrouw, Nicole Kidman  en een uitstekende actrice, kies zelf maar in welke volgorde. Deze mooie tijd is voorbij, nu ben je  nog een geest van de vrouw en de actrice die je eens was.
Het is mij dan ook een raadsel waarom een regisseur nog met jou wil werken en dan zeker in een film als Grace van Monaco. Grace Kelly was een hele mooie vrouw( ook al is mooi voor iedereen anders), laten we het houden op ze was gewoon mooi. Punt. Dat je haar speelt is voor mij toch een belediging naar Grace toe.

Laat mij Nicole, ik noem je  gewoon Nicole maar gewoon herinneren als Satin in de film Moulin Rouge, Wulps, ondeugend en toch mooi.  
Gelukkig blijven deze mooie beelden op vele netvliezen hangen! 
Ooit was ik fan maar helaas..........

Fieso

Juichpak

Jaja je leest de titel goed, een juichpak. Je vraagt je af wat is dat rare ding, zoiets kan alleen maar van onze noorderburen komen, wel het is een oranje pak ontworpen door Roy Donders dat de supporters voor het WK kunnen dragen...hup Holland Hup.   In een mum van tijd waren die dingen uitverkocht, het is echt een must have ding geworden.
De Nederlanders kunnen zich feestelijk uitdossen in het lelijkste pakje dat ik ooit gezien heb. Misschien voor een kardwedstrijd ( en dan nog) ,maar lieve mensen zo loop je toch niet over straat. Een raar volkje , maar je moet het  ze nageven, het oranje gevoel overheerst.
Ben enorm benieuwd naar de prestaties van de rode duivels op het WK. De verwachtingen in België zijn zo hoog gespannen dat het alleen maar kan tegenvallen. In Nederland is het omgekeerde aan de hand, zij verwachten niets van Oranje zodat het alleen maar kan meevallen. Bescheiden Nederlanders, ze bestaan dus nog! 



Wel lelijk beestje in mij, hoe gaat het daar. raar he zo'n aanval van gezonde dingen die naar je hoofdje komen gevlogen. Groenten, vlees, vis, water en nog eens water. Blijkbaar vind je t niet lekker en val je stilaan terug in slaap. Goed zo, dan kan ik alleen maar sterker worden en binnen 11 maanden jou verslaan.  Misselijkheid gaat beter en beter, de aanvallen worden minder en minder dus we gaan de goede kant op....... Volhouden is de boodschap. 
 Aan alle koekjes, sigaretjes, snoepjes, glaasjes wijn, dessertjes, eens een platte kaasje, lekker boterhammetjes, taartjes, koffiekoekjes, chocolade, fritjes,  en honderdduizend andere dingen..........IK MIS JULLIE!! 

Fieso

zon

Vandaag heeft de zon met heel haar hart laten zien hoe graag ze ons ziet, met veel liefde hebben we haar stralen gevoeld.
Ieder mens is gemaakt om lief te hebben en liefde te ontvangen. Zelfs de zon kan ons blij maken. Dank u zon!

Fieso

11 mei 2006

Donderdag 11 mei 2006, een bericht op de radio: dolle schutter te Antwerpen.
Die ochtend ging een jongen van 18 die bekend stond als een goedhartige onopvallende knul gewoon ontbijten in de refter van het internaat. Het was een ochtend als andere, één verschil, hij ging niet naar de les, maar glipte buiten en nam de trein richting Antwerpen. Hij liet zich kaalscheren uitgezonderd een kleine staart en kocht daarna bij een wapenhandelaar een herten jachtgeweer. 
Een brave loebas op weg naar een koelbloedige moordenaar, Hans de verschrikkelijke.
Als eerste koos hij een Turkse vrouw uit die op een bank een boek zat te lezen, ze overleefde de aanslag.
Even later schoot hij zonder genade de kleine Luna samen met haar au pair af. Hij mikte doelbewust op allochtonen.  Na deze incidenten werd deze Hans de verschrikkelijke zelf door een agent in de buik geschoten.Samen met de rest van  Vlaaderen bleef ik verbaasd achter. Hoe klein of groot was deze vonk die nodig was om van een een jonge man een moordenaar te maken? Zijn naam Hans Van Themsche staat bij iedereen in het geheugen gegrift. Waarom kom ik hier na 8 jaar op terug,
Vandaag, 7 juni 2014 ,  deze levenslange veroordeelde man met kromme schouders, blik in de grond wordt papa. Welke idioot heeft ooit een wet gemaakt die zegt dat zo n mensen recht hebben op intiem bezoek? Waar zit hun verstand? Laat dat je vader zijn........
Iedereen heeft recht op verdediging, maar dit gaat toch een stapje te ver. 

Fieso

Baaldag

Gisteren zo n baaldag, s morgens al wist ik dat een een foute boel was.
 Ik wist niet hoe ik moest zitten of liggen. Iedere beweging deed pijn. Het voelde als gekneusde ribben terwijl  alles in mijn ribbekast netjes op een rij stond. Als ik naar " het beest" zou kunnen kijken zou ik het vies aangekeken hebben gisteren. Eng dingetje binnen in mij. Bbrrr ik zou graag weten hoe je eruit ziet. Lief en schattig denk ik niet, eerder groen slijmerig met stekels.  Maar na regen komt zonneschijn en jaja na een kreperend nachtje stond ik vanmorgen fit en monter naast mijn bed.  Een sapje gemaakt van sappige fruitjes en mn vingers kunnen weer tokkelen vandaag. Een beetje sneller dan gewoonlijk, het verlies moet ingehaald worden ( denk als een zelfstandige).

Jos Ghysen 88 jaar echt radio-icoon is overleden.  Wereldnieuws niet echt, goed om te weten wel. Iedereen kent hem van " het schurend scharniertje",  Zondag Josdag en natuurlijk als moppentapper in HD&D.
Maar wat niet iedereen weet is dat Jos ook een blogschrijver was voor clickx magazine.
Tot daar mijn ode aan..........

Vandaag een positief dagje

Fieso

Melk ( meisje)

Ik was een echt melkmeisje, veel kaas ( heel veel kaas), yoghurt in alle kleuren en smaken maar het liefst die met grenadine. Platte kaas natuur of op de boterham. Lekkere warme pudding kon me altijd beter gezind maken bij een dipje. Ysjes bij warm weer, een glas lekkere melk of een koffieverkeerd wat kon daar nu mis mee zijn. Veel zo blijkt. Ik mag dus 365 dagen geen melkprodukten nemen, zelfs niet iets dat nog maar in de buurt van melk heeft gelegen. Waarom wel dat hebben ze mij piekfijn uitgelegd. Lees maar!
Melk is dus niet goed voor elk . De witte motor is tegen een muur van tegenberichten te pletter geslagen… En je lichaam schreeuwt niet om zuivel, maar door het toedoen van zuivel. Hoewel de zuivelindustrie nog steeds het tegendeel beweert, is gebleken dat melk (maar ook veel andere zuivelproducten zoals bepaalde soorten yoghurt en kaas) geen voedingstoffen leveren die niet beter kunnen worden verkregen uit andere voedingsmiddelen. Melk is dus niet essentieel voor een gezonde voeding.
Melk bevat natuurlijk ook een aantal nuttige voedingsstoffen zoals eiwitten, calcium en B- Vitamines, Melk bevat daarentegen ook volop verkeerde (verzadigde) vetten . Eiwitten, calcium en B-vitamines kunnen zodoende beter worden verkregen uit groenten, noten, , volkorenproducten, vis, mager vlees. De mens is van nature intolerant voor melk. Het is dan ook niet voor niets dat veel mensen een voedingsintolerantie of allergie hebben voor zuivelproducten. Bijna iedereen heeft vroeger van zijn of haar ouders geleerd dat je melk moet drinken voor sterke botten. Dit zou komen door het macromineraal calcium oftewel kalk dat in melk zit. Helaas is deze veronderstelling een absolute marketingfabel.
Wetenschappelijke onderzoeken, hebben aangetoond dat calcium in melk niet goed wordt opgenomen door de menselijke spijsvertering en het menselijk lichaam. Dat komt o.a. door de aminozuursamenstelling van de eiwitten die in melk zitten.
Iets anders nu.............het " beest in mij" zet mij ook aan het denken. Rommel, overal ligt rommel. In de keuken, badkamer, slaapkamer, stapels op mijn bureau maar vooral rommel in mijn hoofd. Als ik erover nadenk heb ik nu tijd om deze ( ik noem het hoofdrommel) op te ruimen. Het is mijn hoofd dat ruimte nodig heeft. Het is te vol. Niet alleen van informatie, to-dootjes, losse eindjes van projecten en niet afgehandelde acties. Maar mijn hoofd is ook vol van gedachtenspinsels voor de toekomst, frustraties of irritaties die ik eigenlijk nog niet naast me neer heb gelegd, , een blunder die ik mezelf eigenlijk nog niet heb vergeven, project dat ik heb laten verslonzen en waar ik spijt van heb en een stap die ik niet heb durven zetten.Het is dus niet alleen de fysieke ‘rommel’, het is ook mijn eigen harde schijf waar nog losse flodders rondzwermen waar ik van af wil. En omdat ze zo rondzwermen, belemmeren ze me om bij de harde schijf te komen, bij mijn kwaliteiten en de dingen die er echt toe doen. Het is zeg maar een soort ruis op mijn interne lijn. De meeste zullen dit wel herkennen, maar ik ben toch nog zoekende naar een manier om van die rondzwervende losse flodders af te komen. Iemand met goede raad is altijd welkom!
Fieso

Een vriend deel 2

vrienden

Vrienden zijn er om je te steunen,
om jou te troosten en tegen ze aan te leunen.
Vrienden zijn er om jou te helpen,
die jou pijn voor even doet verhelpen.

Vrienden zijn er om jou blij te maken,
om jou kwaadheid weg te kraken.
Vrienden zijn er om jou lief te hebben,
en zullen alles voor jou overhebben.

Vrienden zijn er om jou niet te bedriegen,
vrienden zullen ook nooit tegen jou liegen.
Vrienden zijn er om jou tips te geven,
en zullen jou alles wat je gedaan hebt vergeven.

Ware vrienden leer je kennen met de tijd,
ook al doe je iets verkeerd,
ze willen je niet kwijt.

Bloglezers

Dag 19 van mijn blog en het  11de bericht dat ik post.  Het verbaast me elke dag weer hoeveel keer per dag deze blog open is gegaan, vandaar even een oproep, "Wie leest dit blogje allemaal?" 

Vandaag op bezoek geweest bij de dokter en mijn volgende halve liter antibiotica meegekregen ( lees gekocht). Een halve liter waaw wat een fles, mijn eerste gedacht, dat was voordat ik besefte dat ik dat metaalachtig smakende goedje ook nog binnen moet krijgen. Maar al bij al. goed nieuws, mijn lijfje neemt de medicatie goed op en heeft zelfs al een eigen willetje. Rusten is rusten en als je niet wil rusten blokkeer ik gewoon je benen of je armen of nog beter ik geef je barstende hoofdpijn, voila.  Ik moet toegeven ik luister wel. De zin in suiker en dan vooral in een doos zebrakoeken ( de lichte en de donkere) gaat niet weg.  Na 19 dagen volledig suikervrij te zijn blijft het moeilijk te weerstaan, maar moeilijk gaat ook.

Vandaag las ik in een gesprek onder visagistes, make-uppen is net zoals achteruitparkeren. De ene dag lukt het wel en de andere dag niet. Hoe goed je het ook kunt, je kan er nooit helemaal van op aan dat je er deze keer weer in slaagt. Zo is het met vele dingen, de ene dag gaat alles veel makkelijker dan de andere!

Fieso

Een vriend

Op straat lopen mensen, achter ramen is er beweging, op terrasjes wordt gelachen, korte broeken, zomerkleedjes. Maar toch voel ik nog elke dag de kilte van een winderige winteravond. Hoe het komt, geen idee. Misschien zijn het mijn hormonen die de bovenhand nemen. Deze dagen voel ik me soms volstrekt alleen op deze wereld.  Wat ik me afvraag ( al langer dan vandaag hoor, maar nu stoort het me) wat zijn vrienden eigenlijk, welke rol spelen ze in mijn leven. Wie zijn ze, waar wonen ze en vooral waarom zijn ze mijn vriendschap waard? Kennissen heeft iedereen met bergen, bergketens zelfs. Als ik het zo bekijk is zelfs Helena Christensen een kennis van me.  Maar vrienden, horen die er niet te zijn als ik ze nodig heb ? Vragen ze eens niet, hoe gaat het met je? Springen ze eens niet binnen als ik het echt moeilijk hebt? Zetten ze hun geplande uitstapjes niet even opzij zonder dat ik het vraag? 
Gewoon omdat het vrienden zijn?  Moeilijk te zeggen in deze drukke tijd, vreemd vooral omdat we toch niet meer werken met postduiven of rookpluimen. 
Misschien moet ik gewoon kiezen voor mensen die bij me passen. 
Genoeg gedachtenspinsels.

Moe, ik ben moe, niet gewoon moe maar echt moe. Goed volgens de dokter, tijdens het rusten heeft mijn lichaam alle tijd om te werken, als ik een inspanning lever steekt het al zijn energie daarin. Tof om te horen, maar hoe gaat dat dan in de praktijk?  Het eten gaat beter, voel me al minder konijn dan eerst, maar de suiker mis ik nog enorm. Ze noemen het niet voor niets een suikerverslaving. 
Ik trek me dan maar op aan de weegschaal die dan toch weer om de paar dagen positief nieuws brengt. 
En toch voel ik mezelf nog steeds dapper dat ik na dag 18 kan zeggen dat ik nog steeds niet gezondigd heb!  

Fieso