We zijn" onzichtbaar"

Laat ik beginnen bij het begin: de basis van onze gezondheid die gecreëerd wordt in onze darmen dus de voeding die we tot ons nemen. Ik doe niet aan een dieet wat veel mensen soms wel denken, maar mijn voedingspatroon bestaat uit een gezonde voeding waar mijn intoleranties/overgevoeligheden uit zijn gehaald en verder wat goed voelt voor mij op dat moment. Ik ga hier geen benaming aan geven, ook al lijkt het vast wel op bepaalde diëten, maar voor mij voelt dit verre van een streng dieet. Het is geen straf, het is een levensstijl! Hoe doe jij het, hoe hou je het vol, ik zou het niet kunnen hoor ik vaak. Dan begin ik al te lachen, hoe kan je weten dat het niet gaat lukken als je het niet probeert. Het is geen keuze, het is noodzakelijk. Als het voor dezelfde reden is als bij mij kunnen jullie het natuurlijk wel! Ook is dit voor ieder verschillend. Ik mag geen suiker, zoetstoffen, melkprodukten, soja, tarwe, gist, aardappelen, pasta, rijst, geur en kleurstoffen, bewaarmiddelen en zo kan ik nog wel doorgaan. Andersom bekeken wat mag ik wel. Groenten, fruit, vlees en vis. Niet veel dus. Begin maar al te denken waaruit je ontbijt zal bestaan.

Een probleem dat stilaan duidelijk wordt is mijn geheugen en gedachten. Soms voelt mijn hoofd als een dolgedraaid hyperactief kind, dat je in de juiste banen wil leiden en beheerst wil laten zijn, maar hoe meer je hierin je best doet hoe meer het buiten de lijntjes kleurt en over 7 sloten gelijk wil springen. Een flinke klus dus! Concentratie, waar is ze gebleven. Medicatie heb ik ze ingenomen, ja wanneer en hoeveel? 

Hier is dus geduld en aandacht voor nodig, daar bereik ik wat mee, maar daar komt de aap weer uit de mouw. Ik heb geen geduld!!
Ik mag niet klakkeloos mijn druppels innemen, nee het moet precies gebeuren. Aandacht, aandacht dus.


Dit samen met tientallen andere symptomen maakt je ziekte nog steeds onzichtbaar. Buiten je bent precies moe, zie of hoor je niets. Degene die heel dicht bij me staan merken het natuurlijk wel.
Je kan beter je 2 benen breken voor op begrip te kunnen rekenen van de maatschappij, dan heb je beperkingen.