Meestal ben ik een positief iemand omdat ik geloof dat waar je energie in steekt dit zal voeden. Maar soms kun je er niet omheen, hoe graag we ook willen, niet alles kan positief zijn. we hebben moeilijke periodes en zonder deze zouden er ook geen goede kunnen zijn( klinkt raar). Wij, de mens draait de aarde om zeep en de enige die dit kunnen rechtzetten zijn ook wij, de mensen. We zouden beter dat egoïsme terug opzij zetten, niet rationeel handelen vanuit boosheid, verdriet of onmacht. Alles draait om geld, macht en hebzucht. Wat is er in godsnaam aan de hand met deze wereld. Wat behaal je met oorlog voeren, waar is het respect nog te zoeken?
Afgelopen tijd heb ik ervaren als chaotisch, lyme was het enige dat me bezig hield, ik had geen tijd om te voelen of te denken, misschien wel door m'n neus en lippen door , ik gunde mezelf de tijd op dat moment niet. Of de tijd leek me te kostbaar om daarvoor te gebruiken, als ik eerlijk ben wilde ik gewoon niet voelen wat ik voelde, want dan moest ik ook naar dat gevoel handelen. Een belangrijk gevoel, mijn gevoel! Deze periode van niet te willen voelen, de periode van het " lyme protest" heeft me allesbehalve gelukkig gemaakt besefte ik de voorbije dagen. Het heeft me bijzondere momenten opgeleverd, maar m'n glimlach die bovenkwam was fake, geen gelukzalig gevoel meer. Ik dreef weg van de persoon die ik was, en zo besloot ik gisteren om weer helemaal voor mijn eigen gevoel te gaan. Een gevoel dat meestal klopt, dat mij de juiste weg wijst. Ik wil alleen naar buiten brengen dat de strijd met lyme een hel kan zijn. Toch begint mijn zoektocht naar mezelf!
