Het aantal gevallen van Lyme stijgt in sommige gebieden tot epidemische waarden. De ziekte wordt veroorzaakt door de spirocheet bacterie Borrelia Burgdorferi die op mens en dier wordt overgebracht door teken, muggen, spinnen en mijten.
Borrelia Burgdorferi, een neefje van de bacterie die syfilis veroorzaakt, is zeer bedreven geworden in het zich verbergen en overleven in menselijk weefsel. Gedeeltelijk komt dit door zijn kurkentrekkerachtige vorm, waardoor hij zich in je weefsel kan ingraven. Ook heeft hij de mogelijkheid om verschillende vormen aan te nemen, zoals cysten, om aan je immuunsysteem te ontsnappen, antibiotica te ontwijken, en zich te verschuilen achter een wal van menselijke eiwitten of antistoffen om zodoende niet ontdekt te worden bij bloedonderzoek.
Mensen die lijden aan chronische Lyme, worstelen om hulp te krijgen, omdat corrupte overheidsinstanties, verzekeringsmaatschappijen en machtige privé organisaties hun krachten bundelen om de geloofwaardigheid en de praktijk van artsen kapot te maken als zij proberen de waarheid aan het licht te brengen.
Niet aflatende pijn. Hoofdpijn, spierpijn, gezwollen gewrichten, huiduitslag. Verlies van coördinatie en spierspasmen. Met tussenpozen verschijnende verlamming. Cycli van invaliderende symptomen die jaren aanhouden, wat onophoudelijk lijden en frustratie voor de patiënten en hun families veroorzaakt.
Dit is het beeld van chronische ziekte van Lyme.
De bekroonde documentaire ‘Under our Skin’ brengt het verborgen verhaal over de ziekte van Lyme naar buiten, een van de meest ernstige en controversiële epidemieën van onze tijd.
Ieder jaar zijn er duizenden mensen, zonder diagnose of met een verkeerd gestelde diagnose. Deze film geeft een verontrustend beeld te zien van een gezondheidszorg die maar al te graag winst boven patiënten verkiest.
De geschiedenis en de ontdekking van de ziekte van Lyme
Het aantal gevallen van Lyme stijgt met schrikbarende snelheid, zowel onder mensen als onder dieren.
Vandaag de dag is de ziekte van Lyme de meest voorkomende vector overgedragen ziekte in de VS, het komt veel vaker voor en is voor de gemiddelde Amerikaan veel gevaarlijker dan het West-Nijl virus. In feite waren er in 2009 bijna 40.000 gerapporteerde gevallen van Lyme . Het probleem wordt echter in alle berekeningen zwaar onderschat.
De CDC schat dat het werkelijke aantal gevallen van Lyme misschien wel twaalf keer hoger ligt, op 480.000, waardoor Lyme veel vaker voor komt dan AIDS. Het aantal gevallen van Lyme dat jaarlijks wordt gemeld is bijna 25-voudig gestegen sinds men in 1982 een nationaal onderzoek is begonnen .
De ziekte van Lyme werd genoemd naar het plaatsje Lyme, in Connecticut, aan de Oostkust van de Verenigde Staten, waar de ziekte voor het eerst in 1975 werd waargenomen. In het begin werd de ziekte ‘Lyme arthritis’ genoemd door het optreden van atypische arthritische symptomen. In 1977 werd de zwartpoot teek (Ixodes scapularis, ook bekend als de hertenteek) in verband gebracht met de overdracht van de ziekte.
Daarna, in 1982 ontdekte Willy Burgdorferi, PhD de bacterie die verantwoordelijk is voor de infectie: de Borrelia Burgdorferi. De bacteriën worden vanuit de besmette teek in je bloed gebracht, terwijl de teek jouw bloed drinkt. We weten nu dat er vijf ondersoorten zijn van de Borrelia Burgdorferi, meer dan 100 stammen in de Verenigde Staten en 300 wereldwijd, waarvan vele resistentie hebben ontwikkeld tegen verschillende antibiotica. Hoewel velen de overdracht van Lyme nog steeds uitsluitend wijten aan tekenbeten, kan de bacterie volgens Dr. Deitrich Klinghardt, een van de toonaangevende autoriteiten op de ziekte van Lyme, ook worden verspreid door andere insecten, waaronder muggen, spinnen, vlooien en mijten. Dit kan de reden zijn, waarom zo weinig Lyme-patiënten zich herinneren door een teek te zijn gebeten.
Borrelia Burgdorferi is een spirocheet , een neefje van de spirocheetbacterie die syfilis veroorzaakt. Zij vertonen in feite, wanneer je ze onder een microscoop bekijkt, zeer veel overeenkomsten. De kurkentrekkervorm van de Borrelia Burgdorferi maakt het mogelijk om zich in allerlei lichaamsweefsels in te graven en te verbergen. Dat is de reden waarom deze bacterie zo een uitgebreide systemische ontwrichting kan veroorzaken.
De onzichtbare ziekte
Veel Lyme patiënten die dagelijks kampen met deze ziekte, lijken gezond. Dat is de reden waarom de ziekte van Lyme ‘de onzichtbare ziekte’ genoemd wordt. Ze zien er vaak ‘goed uit’ en hun bloed lijkt normaal, maar hun eigen ervaringen vertellen een heel ander verhaal. Patiënten die worstelen met Lyme zijn vaak heel bedreven in het voor anderen verbergen van hun pijn, als een manier om er mee om te gaan en om een zekere mate van regelmaat in hun leven te herstellen.
Een deel van het probleem van het vaststellen en behandelen van de ziekte van Lyme is, dat het zo gemakkelijk is een verkeerde diagnose te stellen.
De ziekte van Lyme wordt ook wel ‘de geweldige imitator’ genoemd, omdat het andere ziekten, zoals multiple sclerose (MS), artritis, chronisch vermoeidheidssyndroom, fibromyalgie, ALS, ADHD en de ziekte van Alzheimer nabootst. In sommige gevallen kunnen Lyme patiënten zelfs verlamd, of in een coma raken.
Het enige afwijkende unieke kenmerk van de ziekte van Lyme is de ‘roos’ (erythema migrans – de rode kring in de huid), maar deze verschijnt bij bijna de helft van de geïnfecteerden niet. Laboratoriumtests zijn over het algemeen onbetrouwbaar omdat bij een chronische Lyme patiënt geen antistoffen meer kunnen worden aangetoond. Het immuunsysteem kan een intracellulaire bacterie niet traceren of herkennen.
Minder dan de helft van de Lyme patiënten herinneren zich een tekenbeet. In sommige onderzoeken ligt dit aantal zelfs op 15 procent. Dus, als jij je niet kunt herinneren dat je een teek op je lichaam hebt gezien, sluit dat de mogelijkheid van de ziekte van Lyme niet uit!
Zijn er nog verdere vragen, ik begin er ondertussen al aardig veel van te weten :-)
