Het is ook begrijpelijk dat de meeste er overgaan alsof het een griepje is, welke gezonde mens moet er iedere dag omgaan met energieverlies, pijn en keuzes maken bij elke handeling? Een vriendin van mij vroeg onlangs hoe het voelt om ziek te zijn, niet lichamelijk maar gewoon om mij en ziek te zijn. Het is een vraag waar je niet zo maar "gaat wel" op kan antwoorden, hoe beantwoord je een vraag waar je zelf het antwoord nooit op gevonden hebt? Hoe geef je de emoties weer die door dit verhaal verder komen?
Als ik het niet aan haar kan uitleggen hoe kan ik dan verwachten dat ze het ooit zal begrijpen?
De meeste mensen starten de dag met heel veel keuzes wat ze die dag gaan doen met een vat vol energie, ze moeten zich niet druk maken om hun energie te verdelen. Ik gaf haar twaalf lepels in haar hand en vroeg haar haar dagelijkse bezigheden te vertellen, ook de simpelste dingen. Iedere bezigheid kost een lepel. Ze begon over op weg naar haar werk. Hela riep ik je bent nog niet opgestaan. Je moet je ogen opendoen en uit je bed kruipen iets te eten maken voor jezelf en je medicijnen innemen. Als je dit niet doet gooi je je lepels voor deze dag beter weg. Hierbij nam ik snel 1 lepel af. Toen realiseerde ze dat ze nog niet aangekleed was. Douchen en aankleden, weer 1 lepel kwijt. Haren hierbij nog eens wassen weer 1 lepel. ( drogen nog 1 lepel maar daar heb ik maar over gezwegen) Ze keek me raar aan, ik zei haar dat ze iedere handeling gedetailleerd moest bekijken en niet oppervlakkig. Ik denk dat ze toen besefte dat ze nog niet eens op haar werk was en al 3 lepels kwijt was.
De rest van de dag moest precies uitgestippeld worden om s avonds nog 1 lepel over te hebben, als de lepels op zijn, zijn ze ook op. Je wilt nooit zonder lepels te komen zitten, dan ben je leeg!. Naar het werk gaan 1 lepel S middags eten, 1 lepel. Langer doorwerken dan je eigenlijk kan 1 lepel. Nog 3 lepels over. Terug naar huis weer 1 lepel. Het is nu ongeveer 18 u en er zijn nog 2 lepels. Koken 1 lepel, keuken opruimen 1 lepel en dan zijn de lepels op. Je kan in je dagverdeling andere keuzes maken maar welke laat je dan weg? Er is hier nog niets anders gebeurd buiten basisbehoeften. Geen wasmachine, geen stofzuiger heb je vastgehad. Soms spaar je lepels op als je weet dat je op een andere dag meer lepels nodig hebt.
Ze keek me aan en zei, doe je dit elke dag, hoe doe je dit? Waarop ik antwoorde, ik heb geleerd van altijd een reservelepel in mijn zak te hebben. Ik moet altijd voorbereid zijn!
Het moeilijkste dat ik eraan vind is alles rustig aan doen, niet alles te willen doen.
Lepels tellen, dat maakt het verschil tussen een gezonde en een zieke mens zei ik.
Elke lepel die ik gebruik voor iets of iemand is een wel doordachte lepel en ik verkies om geen lepels zinloos te verspillen.
Ze realiseerde zich dat ze nooit "echt" zou begrijpen hoe ik me voel. Maakt niet uit zei ik ik zou het ook niet
kunnen.
Fieso
