Na acht sessies mindfulness heb ik de theorie wel onder de knie, maar aan de praktijk moet elke dag gewerkt worden. Bewust kan ik er perfect mee omgaan, maar onbewust geraak ik mezelf nog kwijt. Ik trap nog steeds in mijn eigen valkuilen.
Door mindfulness merkte ik dat mijn brein op volle toeren werkte. Ik zag door bewust stil te staan pas hoeveel gedachten er door mijn hoofd spookte, zowel s'avonds als overdag. Niet gek eigenlijk dat ik altijd volledig uitgeput was op het einde van de dag. Losstaande van de lyme die ook woekerde. Ik denk nog steeds van alles, mijn brein werkt ongestoord verder, volle gas! Moe van alle gedachten die voorbij komen, allerlei plannen voor de toekomst, en vervelende gedachten over het verleden. Er waren eigenlijk altijd scenario s in mijn hoofd hoe de dingen mogelijk zouden kunnen lopen die dag, die week of dat jaar. Ik was nooit in het nu, maar altijd bezig met het verleden en de toekomst.
Gelukkig leerde ik anders omgaan met deze gedachten, ze vanaf een afstand bekijken, zodat ze minder invloed op me hebben. De gedachten zijn er nog steeds, maar ik weet nu dat het gedachten zijn en niet altijd de waarheid. Ik moet even niets met deze scenario's.
Ik probeer het geheel te overzien in plaats van opgeslokt te worden door mijn gedachten en een gevangene te zijn van mijn brein. In plaats van als een neuroot alle aandacht te geven en als een mallemoot alles proberen te doen wat mijn gedachten me ingeeft, tot ik weer helder word en het besef komt wat ik allemaal aan het doen ben.
Ik was altijd een planner, een leven zonder agenda, ondenkbaar. In mijn hoofd stond alles gepland. Ik hield een strak dagschema aan om alles wat ik wilde doen ook gedaan te krijgen. Maar het leven is niet optimaal. Soms kosten dingen meer tijd dan gepland, lukte iets niet direct of gebeurde er iets onverwachts waardoor gans mijn schema in de war was. Desnoods werkte ik de klok rond door, mijn schema van de dag moest klaar. Er was geen plaats of tijd voor wat niet in de planning paste want morgen was er een nieuwe planning. Ik raasde door het leven zoals een sneltrein.
Door mindfulness ben ik me daar bewust van en plan ik de zaken niet meer zo strak. Door aandacht te geven aan de dingen die ik doe en bewust stil te staan , heb ik ervaren dat er meer voldoening komt dan van hier naar daar te rennen. Ik vergat te leven. In deze valkuil trap ik soms nog, kracht der gewoonte.
Alles was altijd zwart of wit, goed of fout. Er was geen tussenweg mogelijk. Ik deed het gewoon heel goed of heel slecht. Gewoon goed was er niet. Alles moest aan mijn strenge eisen voldoen. Mijn werk, gezin, personeel.....iedereen moest mee.
Mindfulness leerde mij dat ik inzicht kreeg, en dat de dingen goed zijn zoals ze zijn. Ik ben milder geworden naar anderen toe, maar vooral voor mezelf. Goed is goed genoeg zeg ik vaak tegen mezelf. Adem in en uit, ik ben ook maar een mens.
Door bewuster te zijn van wat ik denk, voel en ervaar lukt het me steeds beter om bij mezelf te blijven.Nu weet ik dat ik in situaties ook een keuze heb en me niet steeds moet aanpassen aan de situatie. Ik moet me niet passief laten meeslepen maar heb ook een mening. Een prachtig proces!
Luisteren naar mezelf, naar mijn eigen behoefte, luisteren naar wat ik diep van binnen wil en vooral trouw blijven aan mezelf.
Ik wens iedereen deze ervaring toen
Fieso
