Je lippen insmeren met zo'n vettig stiftje is net zoals roken, je kunt het niet af en toe doen. Je doet het of je doet het niet. Zodra je ermee begonnen bent is er geen weg terug, je blijft smeren. Al wil je nog zo graag stoppen, het lukt niet. Je lippen blijven droog. Verslavend dus!
En dat vinden ze bij Labello natuurlijk goed, ze verdienen er mee. Met onze arme, droge lipjes zijn ze schatrijk geworden.
Ik las dat er verslavende ingredienten zouden inzitten, ik geloof er niets van. Deze verslaving zit tussen je oren net zoals iedere andere verslaving. En als ze tussen je oren zit kun je ervan af geraken, alleen hoe?
We gebruiken het omdat we droge lippen hebben en dat is niet fijn. als ze droog zijn, springen ze en dat is al helemaal niet fijn. Het ziet er ook niet uit. Droge lippen kan diverse oorzaken hebben maar één daarvan is de lippenbalsem zelf. Omdat je ze insmeert, drogen ze juist sneller uit, omdat er vaak een lekker smaakje aanzit ( de roze smaakt naar snoepkersen) likken we vaker aan onze lippen. Dat doen we ongemerkt. We likken, ze drogen, we likken, ze drogen en zo gaan we maar verder met als gevolg uitgedroogde lippen. Dus smeren we Labello. Wat een cirkel is dit!
We moeten ervan af dus de enige mogelijkheid is ons smeergedrag te veranderen. Geen twintig keer per dag maar nog 10 keer, de volgende week nog 5 en zo komen we er stilaan van af.
Tot het windje waait of de zon te fel schijnt en dan halen we ons Labello parelmoer roze stickje weer boven. Op die ene keer keer meer of minder komt het niet aan!!
Hoe menselijk toch?
