Vier weken geleden verplichte de dokter mij om "gezond " te gaan leven. Eten als basisbehoefte en niet meer als een gezellig onderonsje. Zoveel weken later stel ik mij toch de vraag, hoe komt een mens aan die wilskracht, dat doorzettingsvermogen voor deze 365 dagen tot een goed einde te krijgen?
Ik hoor het vele onder jullie denken, och zo moeilijk kan het toch niet zijn, maar waarom doet niet iedereen het dan, als het zo simpel is. Iedereen wil toch een gezonde geest in een gezond lichaam. Waarom nemen we op 1 januari ieder jaar opnieuw zoveel goede voornemens en is onze wilskracht na een paar heldhaftige dagen weer verzwakt en verslapt?
Zelfdiscipline, voor mij tot over 4 weken vrijwel onbekend. Wilskracht is zoals een spier die je kunt trainen zodat hij sterker wordt kreeg ik te horen. Als je wil kan je het, je bent een vechtertje. Letten op je gedachten en gevoelens. Ik besef dat dit echt moeilijk is en troost mezelf ermee dat het voor de goede zaak is, maar toch.
Soms mag je zelfmedelijden hebben vind ik, zo kan je jezelf ondersteunen op moeilijke momenten, maar voor de buitenwereld blijf ik lekker stoer.
Ik ben dan nog helemaal geen geduldig mens, dus soms verlies ik inderdaad ook mijn zelfbeheersing zodat de chocolade heel dicht bij is, maar de hap heb ik er tot nu toe nog niet ingezet.
Geduld is bitter maar de vruchten zijn zoet, is een gekende uitdrukking.
Vandaar dat ik al heel vaak zurige vruchten heb gekregen.
Hopelijk zal uit deze therapie voor mij een goede portie geduld komen!
Fieso
