Mijn persoonlijk legertje

Het is weer zondag, en precies iedere week op deze dag gaat het pijlsnel naar omlaag met mij. Hoewel ik graag vrienden wil zijn met mijn lichaam, zijn we de laatste tijd meer vijanden geworden. De afstand tussen ons is groter dan je zou denken. Vanmiddag ben ik gewoon terug in mijn bed gekropen, ik moest rusten!. Ook al vertel ik mijn lichaam dat ik het niet wil, lijfje wint toch uiteindelijk. Het drukt me letterlijk tegen de grond zoals de verliezer in een vechtpartij. In mijn fantasie zie ik dan al die kleine strijdertjes binnen in mij met hun harnasjes aan zwaaien met hun zwaard vechtend tegen "het beest". Ze maken een hels lawaai ( daar komt dus dat oorsuizen vandaan). Mijn persoonlijk legertje.....wat zie ik ze graag! Hoe gaat deze strijd verlopen, hoe lang houden ze dit vol? Zolang ik maar veel mag rusten is het goed voor mij.Het dal dat ik ingedoken ben bij de start van deze behandeling lijkt toch dieper te gaan dan verwacht, volgens mij ben ik nog bijlange niet aan de terugtocht begonnen.Er is van alles gaande, de meeste symptomen kende ik al, maar moeten ze nu allemaal tegelijk en zo extreem zijn. Mijn hoofd kan minder aan, ik kan minder lang tv verdragen of geluiden horen. Bij de minste overlast barst mijn hoofd bijna uit elkaar. Alles gaat trager, ik moet meer tijd nemen om mijn woorden te vinden, kan minder snel denken. Nog 2 weken en dan heb ik vakantie, dan zal het erop of eronder worden. Laat ons hopen op erop!!







Fieso