Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet.
Links, rechts of was het toch het zijweggetje? Niemand kan de richting aantonen, niemand weet waar je heen moet. Daarom is het ook zo moeilijk en maken we vaak de foute keuzes.
Een blij en ontspannend leven, zonder overdadig mokken of piekeren en verre van oppervlakkig. Het lijkt gemakkelijk, maar de weg er naartoe is zwaar. Een proces waar je niet zonder kleerscheuren doorkomt. Elke keer ik denk op de goede weg te zitten staat er wel ergens een bordje met "lyme gevaar" langs de kant gevolgd door een wegversperring. Hart, longen, darmen, maag, spieren,pezen overal kruipt " het beest" om het mij moeilijk te maken zodat ik mijn reis moet onderbreken.
Ik heb ondertussen wel geleerd dat ik de gedachten aan genezing los moet laten, hoe harder de gedachten te bestrijden, hoe sterker ze worden. Door er losjes naar te kijken helpt het ze te relativeren.
Voor mijn eigen ontwikkeling moet ik dingen los laten.
Hoewel ik heel erg geloofde en het doel stelde op genezing, heb ik dat doel nu stilaan losgelaten.
We zien wel wat er komt.
Mijn lepelvoorraad vult zich sneller dan een jaar geleden, maar ik merk als ik te moe word dat mijn lichaam stilvalt. Ik zwel op, mijn maag, darmen, lever, nieren stoppen gewoon met werken tot ik weer uitgerust ben. Het kan maar zo simpel gaan als het ritme van alles te volgen. Rusten, ontgiften en zorgen voor mezelf dat is nu het aller belangrijkste. Voldoende oplaadtijd nemen als ik weer eens mijn lijn gepasseerd ben.
Het leven heeft me laten zien dat het de vreemdste wendingen kan nemen, ik ben benieuwd wat er nog allemaal aankomt. Dit is mijn unieke pad, is het niet wonderlijk. De weg ontvouwt zich vanzelf terwijl ik de reis verder zet. Het enig wat ik moet doen is op de juiste weg blijven............
Fieso
