Ik heb "Het leven"

Er zijn zo van die dagen dat je al chagrijnig bent bij het wakker worden, nog voor dat je je ogen goed en wel hebt geopend. Meestal geen idee waar het vandaan komt, geen slechte droom, geen slechte dagplanning, gewoon nieuwe medicatie die mijn soldaatjes liever zien gaan dan komen. Ik neem ze nu 2 weken in en lijk wel een luchtballon. Ik zwel helemaal op en ben zo misselijk als iets. De herxheimerreacties van een jaar geleden zijn terug . Ik Krijg geen eten binnen, maar volgens de dokter, helemaal zo als het moet lopen met natuurlijk niet zo'n aangename bijwerkingen. Ik sleep mezelf zo al tien dagen uit mijn bed en kruip er na het werk weer even ongemakkelijk in. Het is opnieuw mijn overlevingseiland.

Ook dan kan je leuke unieke ervaringen hebben, gisteren speelden drie vliegen tikkertje in de lucht, een klein spinnetje liet zich zakken aan haar draadje, heen en weer en heen en weer. De vliegen gingen onverstoorbaar verder met hun nutteloze bezigheid, en ik lag daar in een halve coma., maar toch ik was niet ongelukkig.

Het was dromen van de toekomst, maar met beide voeten op de grond gezet worden door het pijnlijke besef dat alles wordt bepaald door een kracht sterker dan mezelf, namelijk door een lichaam dat niet meewil met mijn geest. Een lichaam dat weer op een dieptepunt zit door verandering, verandering van medicatie.

Toen kwam dat liedje op de radio 'Aint got no/I got life', hierbij kwam mijn glimlach terug. Zo veel dankbaarheid in een paar minuten. Misschien zit het vandaag weer helemaal niet mee, opeens herinner ik mij wat ik wel heb. Ik heb mijn hoofd, mijn ogen, mijn oren,mijn neus, mijn mond, mijn lach, mijn hart en mijn ziel. Kortom ik heb het leven.