Bij mijn eerste klachten( jaren geleden) ging ik naar de dokter, en al realiseerde ik me wel dat dokters ook niet alles weten, het liefst had ik gewillen dat hij me vertelde wat ik moest doen om beter te worden. Ik was de controle kwijt, maar de de dokter kon die controle misschien wel terug brengen.
Dan krijg je wat er in de medische wereld " de wisseltruc" wordt genoemd. De patient komt met een kwaal bij de dokter, die stelt een diagnose vast en gaat dan de symptomen behandelen, zonder naar de patient te kijken. Bij de behandeling wordt de patient de klacht, hij is dan op dat moment alleen nog de klacht. Zo ging ik van dokter naar dokter en ik bleef de klacht. Nu er dan na veel zelfonderzoek uit de bus is gekomen dat chronische lyme de oorzaak is van alle ellende ben ik nu bij een arts in behandeling die naast de vele tests ook naar mij kijkt. Vooral naar mij eigenlijk. Hij helpt me mee de controle te houden en langs de andere kant ook weer los te laten. Hij laat me mijn lichaam accepteren zoals het is van moment tot moment. Ik moet leren mijn lichaam terug te vertrouwen.
Ik kan de verantwoordelijkheid over mijn lichaam niet alleen maar in zijn handen leggen. Ook al denkt hij de juiste medicijnen gevonden te hebben, het gaat om samenspel. Het juiste medicijn in de juiste hoeveelheid op het juiste moment is een wondermiddel. Mijn lichaam weet sneller dan mijn hoofd of de dingen wel of niet kloppen. Alleen hebben ze ons als kind geleerd van naar ons hoofd te luisteren.
Ik ben het niet gewend om mijn lichaam te zien als raadgever. Wij zijn eigenlijk de beste computer ooit gemaakt. We kunnen onze eigen virussen opsporen, zelf onze nieuwe programma' s installeren zolang we maar goed naar ons lichaam luisteren. Ons lichaam liegt nooit!!
