afscheid van een grote liefde

Het is nu precies 153 dagen geleden sinds onze dramatische scheiding. Het was een heerlijke tijd voor mij en ik denk ook voor jou. Soms mis ik deze tijd van volledige overgave, de lekkere en sexy momenten. Het helemaal onderdompelen van elkaar.
Het spijt me dat ik ben weggelopen, maar weet je onze relatie deed me geen goed. Hoewel ik hevige momenten van genot heb gekend, voelde ik me achteraf altijd waardeloos. Ik negeerde dit gevoel de hele tijd, de verleiding was te sterk.

Het probleem erkennen was voor mij een eerste stap, ik steek de schuld niet op jou. Ik was verslaafd aan dat ene moment, de eerste hap die me zoveel vreugde schonk. Maar de waarheid is en blijft dat deze verslaving aan mijn zelfvertrouwen wrat en het besef gag om hiervan weg te gaan.

Een bekende filosoof zei ooit dat alles een gewoonte kan worden zolang je het maar 21 dagen na elkaar herhaalt. Misschien kwam mijn verslaving daardoor. We zagen mekaar te vaak. Je werd een gewoonte, en om van die gewoonte af te geraken moest ik van je weg stappen. Je volledig ontwijken.

Ik was ontroostbaar, een leegte vulde me elke dag opnieuw, tot de dag dat ik een nieuwe liefde tegenkwam. Een liefde die goed voor me is, een gezondere versie van jou. Misschien een nieuwe verslaving, maar dan een gezonde. Dat begrijp je toch...........

Is dat niet wat iedereen zoekt?

Oh liefste zebrakoek, het is niet zo dat ik betreur je ontmoet te hebben, door jou heb ik leren genieten.
Maar door mijn nieuwe liefde kan ik dit op een gezonde manier doen. Ik hoop dat jij mij niet te hard mist en misschien zien we mekaar nog wel eens.