Maandagmorgen en nog steeds voel ik me goed, maandagmiddag en alles gaat nog prima, dat beloofd veel goeds. Natuurlijk rekening houdend met mijn voorraad lepels. Als je teveel lepels uitgeeft, moet je het daarna met minder doen, dat is een waarheid als een koe. Zaterdag lekker stoer, gisteren rustig wat rondhangen en vandaag werken achter mijn bureau. Niets actiefs dus.
Het is moeilijk, het allermoeilijkste dat ik ooit heb moeten leren, is het langzaam aan doen en niet alles willen doen. Hier vecht ik tegen, elke dag weer. Ik haat het gevoel buiten gesloten te worden, de keuze te moeten maken thuis te blijven of dingen doen die ik graag zou willen doen. Dat is frustratie, niets anders. Alles wat voor iedereen vanzelf gaat zijn voor mij 100 taken in één. Iedereen doet maar en ik moet alles plannen precies of ik ontwikkel een strategie voor een een oorlog. Ik mis het nooit lepels te hoeven tellen.
Ik kan het ook niet uitgelegd krijgen dat soms een halve dag werken minder vermoeiend is dan een half uurtje op een feest. Maar we roeien met de riemen die er zijn en dat gaat super op dit moment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten