Verwachtingen zijn nergens goed voor, maar wel menselijk. Ze mogen er zijn, nee ze zijn er gewoon. Het is soms heel moeilijk om te geven zonder iets terug te verwachten...maar het is wel de sleutel tot harmonie in ons leven.
Was dat het nu.....vriendschap..liefde...ja dus. 18 dagen geleden om precies te zijn trok ik een streep onder zowat de helft van mijn "vriendenkring". Ze kregen een uitnodiging in de bus ,waar veel werk in gestoken was ..., die geschreven gepostzegeld en gebust was, geen tekstberichtje of een facebook uitnodiging maar een echte ordinaire uitnodiging. De echte vrienden heb ik eruit gehaald.....de rest krijgt nog geen tot ziens.
Degene die zich aangesproken voelen, het is klaar.
Acceptatie is wat overblijft.....ik was maar een......
18 dagen heb ik er mee geworsteld, het knagende gevoel blijft, het brengt me niet verder. Met deze gevoelens weet ik geen raad, maar ik weet wel dat ze moeten gevoeld worden. De reddingsboei in woelige wateren ben je tenslotte zelf.
Het verlangen om aan mezelf toe te behoren is nog sterker geworden dan aan eender wie.
Zulke dingen brengen me uit balans, de voorbije jaren volgden de pijnlijke gebeurtenissen elkaar op. diepe, rauwe, oude pijn. Maar er is geen ontkomen aan, vluchten kan niet.
De ontstekingen zijn weer aanwezig en de hoofdpijn is blijvend. Eigen schuld, ik had meer moeten rusten en minder verlangen.
Voor de eerste keer in mijn 40 lentes lang heb ik mezelf afgevraagd, wat als ik een pijnstiller meer zou nemen, hoe lang trek ik dit nog, wil ik dit nog......domme gedachten, maar wel gedachten om bij stil te staan, op mijn yoga mat stromen dan weer de tranen en denk ik..wat voel ik,wat maakt me gelukkig.
Eerlijk, op dit moment is het wazig en weet ik het even niet.
Fieso
Dag Fieso,
BeantwoordenVerwijderenje hebt het zwaar nu, dat voel je, dat lees je en dat zie je. Maar na regen komt zonneschijn. Blijf hopen, blijf leven, geef jezelf rust, laat je verzorgen, een knuffel of een massage kan wonderen doen.
Ik herken mezelf in je woorden, ik denk dat we met velen zijn in ons landje en op deze wereld. Maar samen komen we er wel uit.
Ik mis onze gesprekken, maar ik mis Facebook niet. Teveel verkeerde gedachten op facebook, iedereen is happy, iedereen heeft plezier, iedereen leeft er volop maar jij en ik weten dat het niet waar is, dat er veel zijn die de schijn ophouden. Vandaar mijn vertrek. Ik wil praten met eerlijke mensen, met mensen die ook zaken meemaken in het leven dat niet leuk zijn. Het delen van smart en vreugde, het ondersteunen van elkaar, het begrip zonder oordeel.
Als je wilt kan je me steeds mailen of bellen/what'sappen: geuens.erwin@gmail.com en 0476 391 463.
Dikke knuffels.
Erwin