Energie, ik voel het weer bruisen door mijn lichaam. Ook al was het een rare eerste werkweek die nog niet zo vlotjes verliep, het voelt als een verandering die is gebeurd. Ik laad weer op. Misschien heb ik stilletjes toch mijn balans gevonden ofwel gewoon een goed moment? Het maakt niet uit, genieten van de juiste dingen en niet overdrijven is de boodschap. De potloodlijnen die mijn pad aangeven vervagen en worden stilaan vervangen door dikkere lijnen. Maar de potloodlijntjes laten toch groeven na, ik weet nog precies waar ze stonden. Mijn koppige ik laat het ook niet toe altijd tussen deze lijntjes te wandelen, en met zijweggetjes weet je natuurlijk nooit waar ze uitkomen. Soms bereik je hier ook een plaats waar je nooit had kunnen van dromen, natuurlijk moet je altijd terug op de hoofdweg uitkomen. Ofwel geven deze avonturen me een enorme energiestoot ofwel zuigen ze me helemaal leeg.
Ik ben wel eens jaloers op m'n telefoon. Hoe fijn zou het zijn als je 's morgens weer helemaal opgeladen bent en in de loop van de dag precies weet hoe je batterij ervoor staat. Een tijdje geleden was opeens het zwarte balkje in de rechterbovenhoek verdwenen en zonder dat ik het zag aankomen ging de batterij opeens leeg.
Toen besefte ik dat wij mensen eigenlijk altijd een beetje in het duister tasten over de energie de we hebben. En dat stiekeme energieslurpers onze batterij sneller laten leeglopen dan ons lief is.
Maar toch is er een verschil tussen mensen en telefoons, wij kunnen tegelijkertijd energie opladen en verbruiken. Hoe beter we weten welke onze energiegevers en energienemers zijn hoe beter we hiermee kunnen omgaan. Kleine dingen kunnen ons zoveel geven, daarom heb ik mezelf deze week heel liefdevol maar streng toegesproken : Als deze dingen je optillen, je je gelukkig laat voelen, waarom doe je die dingen dan niet vaker. Die afspraak maakte ik dus met mezelf.
Stiekem kijk ik weer uit naar de herfst, hoe de bladeren mooie kleuren krijgen en de zon een mooie gloed achterlaat. Dagdromen over een mooie toekomst, ik heb er zo'n zin in. Ook dit is liefde, liefde voor jezelf. Milde openheid voor alles wat komt. Dat is tenslotte waar het om draait.
De strijd is nog niet gestreden, maar mijn legertje doet zo hun best,
De kleine soldaatjes die ondertussen zo moe gestreden zijn hebben het niet opgegeven, ik ben fier op hen!!
Fieso
Geen opmerkingen:
Een reactie posten