Toch moet ik hem nog gebruiken "de overleefmodus". Deze modus gaat in wanneer ik over mijn grenzen ga, meestal net voor de vakanties om mijn werk tijdig klaar te krijgen. Dan ben ik niet in de mogelijkheid om ziek te zijn, die periodes bestaan, absurd of niet. Dan nemen ongekende krachten het over, sleuren me erdoor heen. Doorgaan en alle signalen negeren. Helaas nooit zonder gevolgen.
Mijn lichaam vol pijnscheuten, hartslag die in galop gaat, longen die niet genoeg gevuld worden, met andere woorden, lymecrime.
Hiervoor heb ik mijn lepelvoorraad opgebouwd om nu alle reserves te kunnen op gebruiken, waarna de wel gekende crash volgt.
Nog een weekje werken en dan volledig resetten, de stekker gaat er dan volledig uit, klinkt goed.
Zoals iedere zomervakantie heb ik ook dit jaar wel een vakantie, maar geen activiteiten gepland.
Niet van hier naar daar, gewoon ruimte voor wat komt. Zo kan ik volledig bijkomen van het afgelopen werkjaar. Gedachten op nul. En zo ontstaat er telkens dat gevoel weer dat alles mogelijk word. Vakanties zijn voor mij een soort emotionele detox, Loslaten van dingen, ruimte maken voor nieuwe dingen.
Hiervoor heb ik mijn lepelvoorraad opgebouwd om nu alle reserves te kunnen op gebruiken, waarna de wel gekende crash volgt.
Nog een weekje werken en dan volledig resetten, de stekker gaat er dan volledig uit, klinkt goed.
Zoals iedere zomervakantie heb ik ook dit jaar wel een vakantie, maar geen activiteiten gepland.
Niet van hier naar daar, gewoon ruimte voor wat komt. Zo kan ik volledig bijkomen van het afgelopen werkjaar. Gedachten op nul. En zo ontstaat er telkens dat gevoel weer dat alles mogelijk word. Vakanties zijn voor mij een soort emotionele detox, Loslaten van dingen, ruimte maken voor nieuwe dingen.
Fieso
Geen opmerkingen:
Een reactie posten