Emotionele detox

Toch moet ik hem nog gebruiken "de overleefmodus". Deze modus gaat in wanneer ik over mijn grenzen ga, meestal net voor de vakanties om mijn werk tijdig klaar te krijgen. Dan ben ik niet in de mogelijkheid om ziek te zijn, die periodes bestaan, absurd of niet. Dan nemen ongekende krachten het over, sleuren me erdoor heen. Doorgaan en alle signalen negeren. Helaas nooit zonder gevolgen.

Mijn lichaam vol pijnscheuten, hartslag die in galop gaat, longen die niet genoeg gevuld worden, met andere woorden, lymecrime.

Hiervoor heb ik mijn lepelvoorraad opgebouwd om nu alle reserves te kunnen op gebruiken, waarna de wel gekende crash volgt.

Nog een weekje werken en dan volledig resetten, de stekker gaat er dan volledig uit, klinkt goed.
Zoals iedere zomervakantie heb ik ook dit jaar wel een vakantie, maar geen activiteiten gepland.

Niet van hier naar daar, gewoon ruimte voor wat komt. Zo kan ik volledig bijkomen van het afgelopen werkjaar. Gedachten op nul. En zo ontstaat er telkens dat gevoel weer dat alles mogelijk word. Vakanties zijn voor mij een soort emotionele detox, Loslaten van dingen, ruimte maken voor nieuwe dingen.

Fieso

Rise and shine

Na wat blogs van mezelf terug te hebben gelezen zit ik nu met een glimlach en een trots gevoel achter mijn scherm. Lastig uit te leggen wat ik nu voel, maar het terug lezen van die blogs doet me weer even realiseren waar ik vandaan kom en hoe moeilijk ik heb heb gehad in mijn lyme strijd de afgelopen jaren. Door veel vast te leggen op mijn blog zie ik wat het bij mij teweeg heeft gebracht aan groei, kennis en ervaring waar ik enorm trots op ben dit te mogen hebben ervaren.
Soms vragen mensen mij hoe ik het doe van altijd zo positief in het leven te staan, iets negatiefs proberen om te buigen naar iets positiefs. Ik heb hier niet zo direct een antwoord op, want iedere mens is anders, uniek in zijn soort en dus meestal niet te vergelijken met mezelf. Elke situatie is anders, iedereen heeft een ander verleden en aan andere visie op dingen.

Positief in het leven staan hangt van veel meer af, maar soms ligt het voor een deel recht voor je neus en zoek je het dus eigenlijk veel te ver weg of op een plek waar je het helemaal niet zou moeten zoeken. en moet je wel willen zoeken? Vaak als je geobsedeerd iets zoekt zal je het niet vinden.

Natuurlijk heb ik ook wel eens dagen dat ik het helemaal niet meer weet, dat ik met zelfmedelijden het allemaal niet meer zie zitten. We zijn allemaal mensen, maar ik probeer te zorgen dat ik deze gedachten kan laten verdwijnen door te schreeuwen, huilen, schrijven, te jammeren of te slaan. Het klinkt misschien raar of agressief, maar deze energie moet eruit, het opkroppen werkt verzurend op je lichaam, maakt wrok los en dat haalt me naar beneden.
Maar ik weet wel dat dat voor iedereen hetzelfde is, wil je een positief leven, dan moet je positief denken en handelen, met negatieve gedachten kan je nooit een positief leven bereiken.

De dag dat ik letterlijk stilstond, niet meer mee kon met de drukte van onze chaotische maatschappij, realiseerde ik mij pas echt dat positief denken veel meer betekend dan een woord.
Omdat ik niemand zo 'n stilstand gun hoop ik dat voor vele mensen het besef ook zal komen zonder dat ze daarvoor eerst tot stilstand worden gebracht.

Fieso