Zwart

Ik ben er even niet, zie alleen nog een zwarte kleur. Ik vraag me af gaat dit leven nog wel over mij. Ik die zo sociaal diertje was, ik die zo graag sms te, belde, gewoon contact had. Nu lijkt deze wereld alleen nog van andere te zijn. winkelen nee dank je, teveel drukte, kinderen te veel drukte. Tv, teveel drukte, werken teveel drukte, laat staan iets gaan drinken, volgens mij bega ik dan een moord.
Mijn bed en de zetel, mijn deken en kussen, beste vrienden.
Ik heb zo mijn buik vol van al die pilletjes en druppeltjes en al dat gezonde gedoe. Maar het niet doen is geen optie. een lekkere ijs of een groot stuk taart, pudding of zo n lekkere zebrakoek. Het blijft toch hangen hoor. Maar wekenlang knagende hoofdpijn is het toch ook niet?

Oei, hoe krampachtig klinkt dit allemaal, ik vecht alleen tegen ziek zijn. Accepteren, natuurlijk. Maar niet vandaag, vandaag is een zeurdag tegen mezelf. Iedere vezel in mijn lijf schreewde vandaag " Stop ermee" Mijn lijfje is al zover gesloopt, dat ik me toch afvraag of ik ooit nog bovenop geraak. Ik vind het wel eng worden. Ik wil niet weer een aanval, niet weer mn bed in.

Ik loop overal tegenaan te schoppen maar morgen word het beter, zeker weten!