Fly on the wings of Love

Met mijn blog wil ik in de eerste plaats jullie een inkijk geven in mijn leven als lymie, Waar ik enorm veel reacties op krijg, waarvoor dank.  Bij deze reacties zitten ook persoonlijke verhalen, ik probeer me hierin te laten leiden door mijn vrouwelijke wijsheid zodat mijn raad zacht en mild is. Ik probeer niet te oordelen en open te staan voor elke situatie. Mijn blog wordt gemiddeld tussen de 300-500 gelezen op verschillende adressen. Super, dat een persoonlijk verhaal dat anoniem begon zo kan groeien, maar lieve mensen, ik ben geen therapeute, ik probeer zoveel mogelijk raad te geven naar mijn eigen ervaring en kunnen. Super vind ik het dat jullie zoveel vertrouwen in me hebben.
Daarom wil ik aan deze blog een positieve noot toevoegen........

Ik ben ziek, heel ziek eigenlijk, maar ben perfect gelukkig met het leven dat ik leid, ook al loopt het niet zoals ik zou willen of zoals mijn ego het graag zou hebben, maar ik weet dat dit leven me leid naar de plaats waar ik moet zijn. Ik weet dat we ons moeten overgeven aan het grotere geheel en open staan voor wat er op ons pad komt. En ook ik trap in de val van mijn kleinere  zelf om mee te gaan in de waan van de dag en te geloven dat deze realiteit de echte is.
Dan ga ik geloven dat er alleen maar rekeningen zijn, lastige klanten, klanten die hun facturen niet betalen, niet leuke berichtjes, een onredelijke wereld.
Als je in deze negativiteit te lang blijft hangen veranker je hier ook in.
Je doet jezelf onrecht aan en word je eigen ergste vijand. De energie vloeit niet meer en het enige dat je doet is vechten tegen onrecht. Dit alles houd je klein.

Ik heb jaren geleden de keuze gemaakt een ander leven te leiden, ik wil niet boos en teleurgesteld zijn in het leven, ook al was en is het hard.  Ik wil genieten in de mate van het mogelijke, ik wil liefhebben, ik wil beminnen, ik wil vrouw zijn.
We maken allemaal foute keuzes, maar vergeef  jezelf voor de  fouten die je maakte en omarm jezelf.
Ga voor dingen die jezelf gelukkig maken.  Ik heb veel moeten leren, liefde, lief hebben, eigen liefde, vertrouwen.....ook ik heb misbruik gekend en beslissingen  moeten maken die ik meedraag tot mijn laatste dag..
Nee, het is niet gemakkelijk om over te praten, dat doe ik dan ook niet, maar op papier zetten lukt me wel. Ik sta voor openheid, transparantie en authenticiteit en daar hoort ook dit verhaal bij.
Ja, ik heb al vaak in een hoekje zitten huilen, dat haalt alle scherpe kantjes weg......maar ik weet dat het nodig is om door te gaan, ik moet nog dieper zakken naar mijn kern.




Natuurlijk is het voor iedereen anders, iedereen heeft andere noden, voor mij is mijn vrouwelijkheid enorm belangrijk. Mannelijke energie moet mijn yang zijn. Zingen en dansen doe je vanuit je vrouwelijkheid, daarom zijn ze ook een belangrijk puntje in mijn leven. Maar liefhebben is voor vrouwen het allerbelangrijkste...de onvoorwaardelijke liefde die een vrouw kan voelen is onbeschrijfelijk. Daarom kan deze ook zo pijn doen.
Elke vorm van liefde , of je nu vrijgezel bent, jaren getrouwd, net gescheiden, verboden liefde  of smoorverliefd, is de motor van ons bestaan. Zolang je je eigenwaarde blijft omarmen, onafhankelijk blijft kan er een onvoorwaardelijke liefde ontstaan. 
Degene die mij persoonlijk kennen weten dat ik door een vuur ga voor liefde, voor passie en voor geborgenheid.
Daarom nodig ik jullie allemaal uit om met me  mee te vliegen op de vleugels van de liefde, fly baby fly, reaching the stars above, touching the sky. 




Fly on the wings of love
------------------------------

In the summer night when the moon shines bright feeling love forever and the heat is on when the daylight is gone still - happy together there is just one more thing I would like to add she is the greatest love I've ever had fly on the wings of love fly, baby, fly reaching the stars above touching the sky and as time goes by there is a lot to try and I'm feeling lucky In the softest sand smiling hand in hand love is all around me there is just one more thing I would like to add she is the greatest love I've ever had fly on the wings of love fly, baby, fly reaching the stars above touching the sky (Olson Brothers) Fieso

Raken, kraken en maken

Na een week vakantie zou ik willen dat het anders was, mijn hoofd vol watten, rug geblokkeerd, armen en benen vol spierknopen en een nek die niet meer wil draaien.
Ik ben al een tijdje klaar met mijn lyme, maar de lyme blijkbaar niet met mij.
Wat doe ik fout, is het mijn schuld, hoe kon ik het beter doen?  Ik wil uit deze film weglopen die me niet bevalt. Maar jammer genoeg werkt het zo niet. Ik ben moeder van..., vrouw van..., vriendin van..., partner in crime van....mensen die me nog niet kwijt willen.
Hoe harder ik vecht en vlucht, hoe harder de realiteit terug komt. Deze werkwoorden helpen om te overleven maar het is geen juiste manier om verder te leven.
Waarom doe ik dingen die ik doe.....een simpel maar hard antwoord.
Ik ben ongeneeslijk ziek en het verleden heeft me al meermaals plat gelegd, niet wetende wat morgen komt. Ik wilwgenieten van het leven dat me rest .De botsing met de realiteit stel ik uit, ik ontmoet nieuwe mensen en ben er zeker van dat ik mijn pijnen kan verstoppen, maar het blijft een wankel evenwicht.
Ik vecht als mens om een ziekte niet te baas te laten zijn, ik struikel telkens, ik val maar sta altijd weer op. Ik negeer mijn soldaatjes om te blijven liggen.

Mijn verdriet in het leven voelt vandaag weer diep en rauw, maar ik geef het ruimte.
Al heb ik nooit mijn grootste verdriet verwerkt......Dat zal ook nooit gebeuren, ik ga er elke dag doorheen.
Tegenslag,  verlies en verdriet horen bij het leven, deze dragen we mee in onze denkbeeldige rugzak. Ik zeg nooit tegen mensen en wil het zelf ook niet horen ,tijd heelt alle wonden, sommige pijnen helen nooit, ze hebben je ziel geraakt, je hart gekraakt en je leven gemaakt. Ze worden steeds weer open gereten.
Ook deze wonden brengen potentiële wijsheid met zich mee, trek die deur open en luister naar wat je niet wilt horen. Ik laat mijn tranen stromen, ze spoelen de scherpste kantjes weg.
Geluk is niet hebben wat je wil, niet tevreden zijn met wat je hebt maar weten wat je wil en daarvoor gaan. Met passie in het leven staan, geef je over aan die passie...beleef ze.

Als ik verhalen van mensen rondom mij hoor, ben ik blij dat ik mijn leven anders beleef, bewuster leef, niet wegloop maar onderga. Het maakt me zachter en milder.
Zolang je je blijft druk maken om wat anderen van je vinden zal je voor altijd hun gevangene zijn. Wanneer we onze emoties laten afhangen van andere....onze collega's, onze partners, onze familie geven we hen de controle over ons leven.
Jouw lot ligt in hun handen en zij bepalen wanneer jij je goed of slecht voelt.
Waarom willen mensen hierin niet groeien?
Waarom verliezen mensen hun eigenheid?

Fieso

Durf trekt aan je hand

Twee weken verder......mijn ogen weer helderder, mijn geur weer scherper?
Misschien, ik weet het niet goed. Twee weken had ik terug een lach op mijn gezicht, vandaag kwamen de tranen terug. Je kan weer even vergeten welk je situatie is, maar dan zijn er telkens dezelfde valkuilen waar je in trapt.....dezelfde levenslessen komen terug tot je ze begrepen hebt. Ik kan niet iemand anders zijn dan ik ben....ik ben....ik ben...ik ben......op zoek naar .....in mijn leven.
Het leven is geen generale repetitie voor iets dat komt, nee, dit is het gewoon.
Het is wat je ervan maakt. Ik kom weer op een weg met splitsingen, welke weg neem ik, welke keuze maak ik. Altijd komt er dan twijfeling en onzekerheid. Deze maakt je bang, bang voor het onbekende. Twijfel beschermt je soms, terwijl durf gelijktijdig aan je hand trekt. Zonder risico's blijf je op de hoofdbaan maar is dat degene die je wil nemen?

Elke blog die ik de voorbije 5 jaar schreef zouden vandaag kunnen geschreven zijn.
Waarom? Omdat ik geen lessen leer, ik blijf in valkuilen trappen....die ikzelf maak of die mensen voor me opzetten. Ik ga over grenzen, pijn uitputting en hartproblemen zijn de prijs.

Ik schreef ooit "het leven is een achtbaan", mijn leven hangt op zijn kop en draait om hoogtes en laagten , pieken en dalen. Wel, laat het duidelijk zijn, ik hou niet van achtbanen en toch stap ik er telkens weer in.

Ik blijf mezelf in de ogen kijken en nee, ik zie nog geen verbonden ziel, eerder een gekwetste ziel die een rauwe pijn met zich meedraagt......
Vandaag keek ik iemand anders in de ogen, ik zag de spiegels van zijn ziel.
Die hoop ik bij mezelf ook ooit terug te vinden. Het is mooi je met deze spiegels te kunnen verbinden.

Mijn strijd is nog niet gestreden, ik ben en  blijf een lymie met heel veel co infecties, maar deze heb ik geplaatst. Ik praat met mijn angsten en werk eraan. Ik ben fier op mijn zieke lijfje en dat is perfect zo.