Zelf reparatie

De lente komt eraan.Ik hoor de vogeltjes al fluiten. Ik sleur mezelf uit de winter, moe en bleek.  Het leven dwong me een complete stop te maken. Waarom ben ik zo lang blijven door gaan vraag ik me nu af? Ongeveer 10 maanden geleden beloofde ik mezelf beterschap.

Ik moest mijn leven drastisch veranderen. Buiten de bergen medicatie (op natuurlijke basis), de gezonde voeding, moest ik ook de stress verminderen en rust zoeken en vooral lichamelijk rusten. Na 10 maanden " rusten"  ben ik nog steeds niet "uitgerust" Binnen 4 maanden is fase 1 hopelijk afgelopen. dan stopt de antibiotica en volgt fase 2. Mezelf repareren. Het klinkt gek maar het moet. Ons lichaam is in principe een zelfreparerend organismen. De medicijnen zijn nodig om je er doorheen te helpen zei de dokter, daarna begint pas echt de uitdaging. Jezelf repareren is niet aan de orde als je oog in oog staat met "het beest". Eens het gevaar geweken is moet je beginnen werken aan een gezond lichaam, de nodige reparatiewerken moeten uitgevoerd worden. Dit kan alleen maar in een ontspannen lichaam. Het moet alles zelf onder controle kunnen houden. en voorlopig zit dat er nog steeds niet in.

Gisteren vroeg iemand me hoe gaat het nu met je. Prima was mijn antwoord. Goed zo kreeg ik te horen dat is positief. Maar zo goed als het gisteren ging zo slecht ziet de dag er vandaag weer uit. Vele voornemens waar niets van terecht komt. Mijn bed is mijn enige vriend vandaag.

De laatste maanden kom ik terug iets meer buiten, het moment zelf gaat het allemaal beter, maar de gevolgen blijven hetzelfde. Ik word ziek van inspanningen, alleen herstel ik sneller dan vroeger, wat toch al meer mogelijkheden geeft.
Ik heb niet meer het idee dat ik continu kan sterven, maar die dagen zitten er nog steeds tussen.
De tijd is de enige die weet dat ik op de goede weg ben. Nog 4 intensieve maanden om de borelliaatjes te doden en af te voeren.

In elk geval ik doe mijn best, meer kan ik niet doen. 

Fieso